Al een tijdje speelde ik met het idee om een nieuwe akoestische gitaar aan te schaffen. Ik was al in het bezit van een Martin D18 en een Gibson L-00 Custom Shop, waar ik nog steeds erg blij mee ben. Het is grappig dat al mijn gitaren bijna terug te leiden zijn tot mijn favoriete artiesten. Zo heb ik de Martin D18 gekocht om meer te klinken als Neil Young en de Gibson L-00 vanwege John Lennon. En dat is precies het bruggetje naar de Eastman E10SS, een gitaar die je qua looks meteen aan een Gibson J45 doet denken. De gitaar die ik voor het eerst dacht te zien in A Hard Day’s Night (zie foto). Maar je zult wel denken, speelde John Lennon niet op een Gibson J160E?

En dat klopt! Mijn verwarring tussen de J45 en J160E is ook reden waarom ik bij een L-00 terecht kwam. Toen ik deze gitaar kocht heb ik deze naast een J45 geprobeerd en was na veel wikken en wegen bij de L-00 terecht gekomen. Maar dat wilde niet zeggen dat ik de J45 uit het oog was verloren. Sterker nog dat is precies de reden waarom mijn vader mij de Eastman E10SS voorstelde. Het uiterlijk van de Gibson J45, en ook de J160E, maar met het eigen karakter van een Eastman. En zo werd de Eastman E10SS logischerwijs mijn nieuwe gitaar.
Wat meteen opvalt aan deze Eastman E10SS is de krachtige klank. Met mijn speelstijl heb ik altijd een voorkeur gehad voor overweldigende gitaarklanken, en de E10SS stelt zeker niet teleur. De combi van een mahonie zij- en achterkant, adirondack bovenblad en een palissander toets zorgen voor een sprankelende en aanwezige klankkleur. Voor nummers met power zoals ‘Down by the River’ past hij perfect, maar ook nummers van The Beatles en John Lennon solo klinken meteen vertrouwd. Qua looks zou je kunnen zeggen dat het de broer is van de Gibson J-45, maar zodra je erop speelt, ontwaar je zijn ware karakter.
Voor mij is deze gitaar een echte aanvulling.
Specificaties:
Neck: Mahonie; Toets: Palissander; 12″ radius; Bovenblad: Adironadack; Body: Mahonie; Binding; Pearl Dots Inlay; Stemmechanieken: Open-Gear Ping V93N 3+4; Kleur: Sunburst.